یه احساس خیلی عجیبی دارم...توی تموم عمرم همچین حسی رو تجربه نکرده بودم...کسی باورش میشه؟ دلم به شکل عجیبی برای مدرسه تنگ شده! البته نه که بگم مدرسه خیلی جای بدیه ها ولی خداییش تا حالا دلم براش تنگ نشده بود!
بابا ما هم برا خودمون نوستالژی داریم. چی فکر کردین؟
حالا که دارم داستان دلارامو مینویسم، به خودم میگم درختای کاج ته حیاطم چه جای دنج و باحالی درست کردن؛ خوش به حال دلارام اینا! تا حالا این مدلی بهش نگاه نکرده بودم. آخ آخ...آبخوری رو بگو...وای آبی که تو مدرسه میخوری...تو شلوغی...صبر میکنی نوبتت شه...دستتو میگیری زیر شیر (جهت اندازه گیری دما و شستن دست!)....بعد قلپ قلپ قلپ...روحت تازه میشه! صورتتو با مقنعت خشک میکنی....بعد میگه هـــ...!
وااای آخرای کلاس...معلما کلافه میشن بی چاره ها....یعنی معنای واقعی عجزو میشه تو چهره شون دید! یا اون وقتایی که هنوز نیومدن...کار نکرده نمیذاریم... یه زمانی تانگو میرقصیدیم وسط کلاس.
چه حالی میداد! ....گریه کردن! یادم نمیره یه بار معلم ریاضی یه چیزی بهم گفته بودکه خیلی ناراحت شدم...رفتم رو حیاط...همه تو کلاس بودن ولی معلما هنوز نیومده بودن...لذتبخش ترین گریه عمرم بود! بلندبلند زارزار های های! از اون ناراحتی هایی بود که حال میداد! ( نه مثل بعضی ناراحتیا که دلت میخواد همون موقع درجا خودکشی کنی! منظورم شدتش نیستا نوعشه!)
دیگه..آهان! امتحانای سخت که بعدش همه میشینن گریه میکنن! منم با اینکه معمولا نمرم بهتر از بقیه نمیشه! اما میشینم یه جا یه ژست عاقل اندر سفیهی میگیرم و تو دلم میگم نیگا چه گریه ای میکنن ننرا!
چقد معلما سر کارمون گذاشتن! نه واقعا چقد معلما سر کارمون گذاشتن؟! هشت ساله بهمون میگن نمراتتون با نمره ترم جمع میشه و توی معدلتون تاثیر میذاره....هر سال آخر سال که میشه میگیم: عه عه دیدی هیچ تاثیری نداشت! بعد سال بعدشم دوباره عین خر میشینیم میخونیم میگیم: خانم گفته امسال دیگه فرق میکنه و نمره ها حسابی جمع میشه! .... ولی خداییش چقد آدم باید پررو باشه که به این راحتی دروغ بگه. کلمه پررو رو عوض نمی کنم لطفا سوال نفرمایید! آخه همشون یعنی صد درصدشون این حرفا رو میزنن... آدم حرصش در نمیاد؟ تازه اونا که فکر میکنن دارن ثواب میکنن که کلی بچه رو مجبور به درس خوندن میکنن!
و البته... یکی از تلخ ترین لحظات مدرسه که همیشه توی بهترین روزاش اتفاق میفته! موقع امتحانای آخر سال که همه خیلی باهاش حال میکنیم. بچه ها بعد از هر امتحان میریزن وسط و....کتاباشونو پاره میکنن.به خدا جیگرم ریش میشه! بعله! به این میگن ایجاد شوق یادگیری در دانش آموزان! خدا ازشون نگذره که به بچه های مردم بیشعوری تزریق میکنن. خیلی دلم میگیره این صحنه رو که میبینم. من اگه جای مدیرمون بودم الآن داشتم زار میزدم....اومده سر صف میگه میخواین کتاباتونو پاره کنین بکنین ولی وسط مدرسه نریزین! (نمیدونه همه عشقش به همین عقده گشاییشه!) البته مدیر بیچاره که نقشی نداره این وسط.
یه ماه دیگه مدرسه ها شروع میشه. کلاس هفتم که بودم همه میگفتن افت تحصیلی در سال هفتم طبیعیه. رفتم هشتم تازه فهمیدم افت یعنی چی! دوستم میگفت سارا من همیشه تو رو الگوی خودم قرار میدم درستو میخونی، به همه کارت میرسی، مدرک گویندگیت هم تو کمد گذاشته! قیافه من: 
بـَ رَ بـَ بـَ! حالا من تو عمرم اندازه یه روز اون درس نخوندما! خیلی از بچه ها تو این سن این مدلی میشن الکی بقیه رو بزرگ میکنن و خودشونو کوچیک. البته منم همینطوریم! ولی واقعا حرف اون دختره واسم جالب بود. نمره های درخشان منو نمیبینه یعنی؟!
به هر حال...امیدوارم اون جهنم کلاس هشتم امسال دوباره تکرار نشه. تازه وقتی فکر میکنم، میبینم چقد بد بود. شاید بدترین سال زندگیم...
ببخشید که پست بیمزه و «نایکپارچه ای» شد! 
فقط هوس کردم از مدرسه بنویسم...همینطوری الکی!
)